حضرت سکینه(س)، پیام‌آور حقایق کربلا
دیگر غروب شده است و نه بانگ "الله‌اکبر" به گوش می‌رسد و نه صدای تیر و شمشیری ... خیمه‌ها هم غارت شده‌اند ... دیگر زمان رفتن نزدیک می‌شود و باید درس‌ها و وقایع نهضت کربلا توسط بازماندگان سپاه امام حسین(ع) به گوش دیگران و غافلان برسد و "حضرت سکینه(ع)" یکی از این پیام‌آوران است.
حضرت سکینه(س) دختر امام حسین(ع) از زنان بزرگ اسلام است که در حدود سال 42 هجری قمری در "مدینه" به دنیا آمد و 56 سال پس از واقعه کربلا، در شب پنجم ربیع‌الاول سال 117 ه.ق در مدینه وفات کرد.
مادرش حضرت رباب (علیها سلام) است که با هم در واقعه کربلا حضور داشتند و 19 ساله بود که پدر و بستگان خود را در آن صحرا از دست داده و اسیر شد و همراه با اسرای کربلا به کوفه و شام رفت و از آن پس وی راهی مدینه شد.
به نقل از منابع تاریخی در روایتی امام حسین (ع) این فرزند خود را شبیه به مادر بزرگوارشان حضرت زهرا (س) دانسته‌اند.
اسامی دیگر آن بانوی بزرگوار را "آمنه"، "امینه"، "امامه" و "امینه" دانسته‌اند و "سکینه" لقب ایشان است که از سوی مادر برایش انتخاب شد.
آن حضرت فقط با پسرعموی خود جناب عبدالله پسر امام مجتبی(ع) ازدواج کرد و ادعاهای دیگر در این زمینه مردود است. لازم به یادآوری است که امام مجتبی(ع) چند پسر به نام‌های "عبدالله" داشته که آخرین آن‌ها در کربلا در قتلگاه به شهادت رسید و همسر حضرت سکینه(س)، عبدالله (نفس زکیه) برادر اوست.
آن حضرت دارای اخلاقی فاضله بوده و در بلاغت و فصاحت مهارت داشته است تا حدی که مرجع ادیبان، فضلا و شعرا بوده و دارای جود و کرم بسیار بوده است.
در زمانی که خانواده این بانوی بزرگوار قصد دفن پیکر وی را داشتند "خالد بن عبدالملک" حاکم مدینه که در نظر داشت با به تعویق افتادن تشییع جنازه بر اثر گرمی هوا به بدن مطهر جسارت شود، گفت: "صبر کنید من برای نماز خواندن بر جنازه می‌آیم"
ولی نیامد و بنابراین جنازه مبارک آن حضرت تا شب دفن نشد. پس از آن یحیی بن حسن (ع) و به قولی محمد بن عبدالله نفس زکیه بر جنازه آن حضرت نماز خواند و آن حضرت را با احترام به خاک سپردند.
منابع:
پایگاه اطلاع رسانی اندیشه قمwww.andisheqom.com
اولین روزشمار جامع تاریخ عاشورا، تالیف: هیئت تحریریه انجمن کادح، انتشارات: مشق هنر
نرم افزار "روزشمار تاریخ" تهیه شده در "مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما"
