 |
|
صفحه نخست | سخن سبز | در باره مسجد | فعالیت ها | برنامه ها | حماسه حضور | نخبگان | حامیان | پرسش و پاسخ | نوا و نما | پیوندها | ارتباط با ما |
|
شرح حال عالم ربانى، فقیه صمدانى حضرت آیت الله ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندراني
پرهیزکاران صاحبان فضیلت اند در این جهان، آفریدگار در اندیشه آنان بزرگ است. پس هر چه جز اوست در دیده آنان خرد می نماید. (نهج البلاغه خطبه متقین) آن چه پیش رو دارید، گذرى است بس کوتاه بر گلشن زندگانى یکى از برگزیدگان یار و مجذوبان جمال دلدار. گرچه گذر زمان و گمنامى، کمتر نشانى از آن بى نشان به جاى گذارده است لیک برآنیم تا در این مجال، مختصری از زندگانى شیخ عارف و زاهد به رشته تحریر در آوریم تا شاید نفوس مستعده را فایدتى به هم رسد و سالکان الى الله را وجد و حالى حاصل آید و احیاى نامى از آفتاب چنین درخشان گزیده شود. خداى سبحان در سوره قلم ، آیه ۵ مى فرماید: “فاجتباه فجعله من الصالحین ” و پروردگارش او را برگزید و از صالحانش قرار داد.
آیت الله ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی در سال ۱۳۰۲ش (۱۳۴۲ق) در خلیل محله بهشهر ( خلیل شهر فعلی) چشم به جهان گشود. او از کودکی کسب علم و دانش را آغاز نمود و به تحصیل علوم حوزوی پرداخت. وی سپس برای تکمیل مدارج علمی خود، در سال ۱۳۲۵ش راهی حوزه نجف اشرف شد و از محضر حضرات آیات عظام: سیدمحسن حکیم، سیدمحمود شاهرودی، سیدابوالقاسم خویی و میرزاهاشم آملی بهره های فراوان برد و در همانجا به تدریس مشغول گردید. آیت الله رحمانی پس از چهارده سال اقامت در حوزه نجف به زادگاه خود بازگشت و یک هفته پس از آن، توسط آیت الله کوهستانی، عالم منطقه و استاد اولیه خود، به عنوان فقیه، عالم و ملا معرفی گردید. وی در زادگاه خود، حوزه علمیه، مسجد و حسینیه تأسیس کرد و به امر ارزشمند تدریس و ارشاد همت گماشت. مدتی بعد، آیت الله رحمانی به تهران رفت و پس از اقامتی ۱۴ ساله، در سال ۱۳۶۴ش راهی شهر قم گردید. معظم له عاشق تدریس بود و در تهران هر روز تا ده عنوان درسی تدریس می کرد. از این عالم بزرگوار تألیفاتی به جای مانده است که: “شرحی بر عروةالوثقی”، “رساله در مشتق”، “رساله در طلب و اراده” و… از آن جمله اند. آیت الله ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی، این فقیه فرزانه سرانجام در ۲۷ اسفند ۱۳۷۴ش برابر با بیست و هفتم شوال المکرم سال ۱۴۱۶ هجری قمری در سن هفتاد و دو سالگی پس از نماز صبح بدرود حیات گفت و پس از تشییعی باشکوه در مدرسه ای که خود در زادگاهش بنیان نهاده بود، مدفون گردید.
نیاکان نیکنام پدر بزرگوارش مرحوم آیت الله شیخ محمد باقر هزار جریبى مازندرانى – از علماى به نام و مشهور بهشهر و نواحى – فرزند علامه آیت الله محمد حسین هزار جریبى از شاگردان مرحوم شیخ اعظم انصارى (رض) فرزند آقا شیخ محمد کاظم بن علامه بزرگوار شیخ محمد على (۱۲۴۵ ق) فرزند علامه سترگ آیت الله شیخ محمد باقر هزار جریبى مازندرانى نجفى (۱۲۰۵ ق) استاد سید بحرالعلوم، شیخ جعفر کاشف الغطا و میرزاى قمى(ره) بوده است که سابقه سیصد سال روحانیت و ریاست و مرجعیت شیعه را بر عهده داشته اند. با این سابقه؛ نیک مردان، آرزومند فرزندى نیک اند. مى خواهند ثمره زندگى شان بلند مرتبه و سرافراز گردد تا به او ببالند و بعد از خود، یادگارى صالح بر جا گذارند. شیخ ابوالقاسم رحمانى خلیلى(اعلی الله مقامه الشریف) ، مردى از خطه سرسبز استان مازندران ، همان یادگار صالح پدر بود.
به دنبال دانش
فقید سعید در سن
۱۲
سالگى براى فراگیرى علوم اهل بیت (علیهم الصلوه والسلام) به حوزه علمیه
مرحوم آیت الله کوهستانى(رحمه الله علیه) کوچید و بعد از فراگیرى رسائل و
مکاسب نزد ایشان هر چه توانست بر توشه دانش خود افزود. ایشان طلبه سخت کوش،
شب ها و روزها را از پى هم به تحصیل دانش و معارف معنوى سپرى کرد. حدیث هجرت ، تشرف به عتبات عالیات حوزه علمیه کوهستان بهشهر با همه طراوت و پاکی اش، سیراب گر جان عطشان (شیخ ابوالقاسم) نبود لذا تصمیم هجرت به نجف اشرف را گرفت و در سال (۱۳۲۵ ش) در نزد مرحوم آیت الله حاج میرزا حسن یزدى و شیخ صدرا بادکوبه اى؛ کفایه الاصول را آموخت و پس از اتمام سطح به دروس خارج حضرات آیات عظام، سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودى، سید ابوالقاسم موسوى خویى و میرزا هاشم آملى(رحمه الله علیهم اجمعین) به مدت ۱۲ سال کسب فیض نمود و در سال ۱۳۳۸ ش، با کسب اجازات متعدد اجتهاد از حضرات آیات گلپایانی، نجفی مرعشی و امام خمینی(اعلی الله مقامهم الشریف) به زادگاهش برگشت و آن جا حوزه علمیه و مسجد و حسینیه ای را به همت روستائیان بنا نمود و در سال ۱۳۴۷ شمسى به تهران مهاجرت کرد و در مسجد شفا (واقع در خیابان مجاهدین) به امامت جماعت و در مدرسه چهلستون و مدرسه شیخ عبد الحسین به تدریس مکاسب و کفایه اشتغال ورزید سپس در سال ۱۳۶۴ شمسى به حوزه علمیه قم کوچ نمود و به تدریس خارج فقه و اصول مشغول شد.
عشق به آل الله فقیه وارسته و عارف فرزانه، عشق به آل الله و ولایت محمد و آل محمد (ص) که مهر قبولى اعمال است، داشت. ایشان انس بسیاری با قرآن داشت، وارستگى و قناعت، تواضع و فروتنى، تقوا و ورع از دیگر سجایای اخلاقی ایشان بود. و روزانه به اذکار و اوراد بسیار به ویژه زیارت عاشورا و استغفار مى پرداخت و براى تهذیب نفس چندین بار چله نشست.
آثار و تالیفات تاءلیفات معظم له ۱- تفسیر سوره حمد ۲- علم نحو ۳- رساله فى المشتق ۴- شرح اجتهاد و تقلید عروه الوثقى ۵- شرح تبصره المتعلمین علامه حلى مى باشد.
آخرین لحظه، زیباترین اندرز عشق الهى را تنها قله نشینان معرفت الهى مى دانند، آن هایی که به نداى سروش عشق لبیک گفتند سختى هاى راه را بر خود هموار کردند و خداى حکیم و مهربان را در دل خود یافتند. آیت الله رحمانى خلیلی(اعلی الله مقامه الشریف) یکى از قله نشینان عشق و معرفت؛ پس از تهجد و نماز صبح به هنگام خواندن زیارت عاشورا در فضاى باز در تاریخ یکشنبه ۲۷ / ۱۲ / ۱۳۷۴ (۲۷ شوال المکرم ۱۴۱۶ ق) در سن ۷۲ سالگى بدرود حیات گفت و در روز دوشنبه برروی دستان شاگردان و ارادتمندان وی تشیعی بی سابقه شد. زن و مرد، پیر و جوان، طلبه و دانشجو و هرکس که نور معنویت و عرفان در دلش موج می زد در مراسم تشییع جنازه وی شرکت کرده بودند و پس از اقامه نماز بر پیکر مطهر آن عالم فرازنه توسط حضرت آیت الله العظمى فاضل لنکرانى (رحمه الله علیه) و با حضور دیگر علمایی همچون علامه حسن زاده آملی(حفظه الله) وحضرات آیات جوادی آملی(دام عزه) و صالحی مازندرانی(رحمه الله علیه)، به زادگاهش انتقال یافت و در آنجا نیز پس از تشیعی با شکوه و با حضور علمای منطقه همچون حضرات آیات ایازی، روحانی(نماینده ولی فقیه)، نورمفیدی، صادقی گلوردی، شفیعی(رحمه الله علیهم اجمعین) و آیت الله نظری(حفظه الله) در میان اندوه بسیار مردم استان مازندران در مدرسه اى که خود بنا نهاده بود، به خاک سپرده شد. در حال حاضر مرقد مطهر ایشان در شهر خلیل شهر از توابع شهرستان بهشر در کنار اخوان بزرگوارشان (حضرت آیت الله حاج شیخ حسین رحمانی خلیلی و حضرت حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ عبدالرحمن رحمانی خلیلی(رحمه الله علیهما)) می باشد.
مرقد مطهر حضرت آیت الله ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی
براستى او از این خاک پرگشود و به افلاک سفر کرد. با افول ستاره تابناکی از آسمان علم و عرفان، جهان اسلام یکی دیگر از فرزندان صالح و عالمان وارسته خویش را از دست داد و در این ماتم بسوگ نشست. تعدادی از شاگردان آن معلم اخلاق و نویسندگان چیره دست فراوانی در رثای او مویه کردند و مرثیه سرودند و پیام های تسلیت و تعزیت فرستادند که آوردن همه آنها در این مجال نمی گنجد از آن میان بسنده می کنیم به کلام نورانی علامه ذوالفنون علامه حسن زاده آملی(حفظه الله تبارک و تعالی) که بر سر پیکر مطهر حضرت آیت الله حاج شیخ ابوالقاسم رحمانی خلیلی(اعلی الله مقامه الشریف) بیان کردند: “آیت الله رحمانی خلیلی در آفاق بسرمی بردند و ما در انفس” نحوه ارتحال آن عالم جلیل القدر نیز حکایت از اوج اخلاص و حالات عرفانی ایشان دارد. گویند: معظم له در سن ۷۲ سالگی(یکشنبه ۲۷ اسفند ۷۴)، طبق عادت همیشگی، نیمه شب برای انجام تهجد و نماز صبح از بستر به پا می خیزند و پس از انجام فرائض، در حین خواندن زیارت عاشورا ندای حق را لبیک می گویند و به دیدار حق نایل می گردند.
حضرت آیت الله فاضل لنکرانی در حال نماز بر پیکر مرحوم آیت الله ابوالقاسم رحمانی خلیلی با حضور حضرت آیت الله علامه حسن زاده آملی، حضرت آیت الله علامه جوادی آملی و دیگر علما و فضلای عالیقدر
روحش شاد و راهش پر رهرو باد
|
